Agrochemicals can be sold, but agroecology often has to be shared for free. In 2012, Access Agriculture (a non-profit) began to offer free videos on agroecology for farmers. A recent review of 244 digital tools found that Access Agriculture was one of only three that offered advice to smallholders on a wide range of agroecological principles, using exemplary extension features, such as options in various languages.
In 2021 we held an online survey of the users of Access Agriculture, to find out how people were using and sharing the videos and other information. They could take the survey in English, French, or Spanish, and 2976 people did so. Most of the respondents (83%) were living in Africa, where Access Agriculture started, suggesting that there is scope to expand in Latin America and Asia. Most survey takers were extensionists, educators (who show videos in class) and farmers themselves, who are increasingly getting online.
Access Agriculture makes an effort to feature female-friendly innovations and to film women farmers (as well as men). Still, 84% of the respondents were men. This is partly because women have less access to phones and to Internet, but the videos do reach women. Many of the extensionists who were surveyed use the videos with organized groups of women farmers.
The survey asked how the videos had made a difference in farm familiesâ lives. Answers were multiple choice, and more than one response was allowed. Choices were randomised so that each respondent saw them in a different order, so as not to favour the first items on the list. The top response, âbetter yieldâ garnered almost 50% of the responses. This suggests that strengthening farmersâ knowledge on agroecology, through the videos, can improve farmersâ yields, an idea that is currently debated.
The other frequent answers suggest that the videos promote productive, sustainable agriculture. âImproved pests, disease and weed managementâ, âbetter soil health and soil fertilityâ, and âbetter produceâ were all noted by over 40% of respondents. Only 1% thought that the videos had made no impact on farmersâ lives.
Three quarters (72%) of the farmers who download the videos also share them. Farmers would only do this if they found the videos useful. The survey estimated that since 2015, the videos reached 90 million people, mainly by mass media. That is partly because the videos are professionally filmed, and TV stations can request the broadcast quality versions and play them on the air. Radio stations also broadcast the soundtracks, which are easily downloadable. From 2012 to 2021, four million people were reached by smaller programs, often screening videos in the villages.
Smart phones make it easy to share links to videos. Over half (51%) of the respondents shared the videos this way, reaching nearly five thousand (4927) organizations. By 2021, Access Agriculture had videos in 90 languages. However, only 55% of the survey respondents knew about these other language versions. As a result, by 2024, Access Agriculture had made local language versions easier to find online. In 2021, the Access Agriculture interface was only in three languages. Now it is in six, as Hindi, Bengali and Portuguese have joined English, French and Spanish. Access Agriculture also begun to list the video title and written summary in the language of each version, not just in the languages of the interface. Now users can find videos by entering search words in languages like Kiswahili, Telegu and Quechua.
The farmers (and others) who took our survey are people who can afford the airtime to take an online survey. They are literate in English, French or Spanish, because they have had a formal education. But with time, smart phones will become less expensive to use. As todayâs youngest farmers mature, they will also bring more digital skills into the farming community. The next decade will make these videos even more accessible for farmers, extensionists and others, in ways we can scarcely imagine now.
Agroecology relies on techniques such as crop rotation, organic fertilizer, and natural enemies of plant pests. Many of these practices cannot be bought and sold. They depend on knowledge that can be conveyed online, by extensionists, and in schools. Videos in many languages can effectively share agroecology with farmers, for free, on the Internet.
Previous Agro-Insight blogs adapted from the online survey
Staying grounded while on the air in Ghana
A greener revolution in Africa
Teaching the farmers of tomorrow with videos
Further reading
Our online survey:
Bentley, Jeffery, Paul Van Mele, Flora Chadare, and Mahesh Chander. 2022. Videos on agroecology for a global audience of farmers: An online survey of Access Agriculture. International Journal of Agricultural Sustainability 20(6):1100-1116.
The review of digital tools:
Burns, Sessie, Kyle M. Dittmer, Sadie Shelton, and Eva Wollenberg. 2022. Global digital tool review for agroecological transitions. Agroecological TRANSITIONS: Inclusive Digital Tools to Enable Climate-informed Agroecological Transitions (ATDT). Cali, Colombia: Alliance of Bioversity & CIAT.
Scaling the Slow Food movement in Kenya
Nederlandse versie hieronder
Since 2018, the non-profit organisation Access Agriculture, which I co-founded over a decade ago with two friends from the U.K., has been supporting young people to set up or expand their existing rural enterprise in support of ecological food systems. By now, we have a network of over 240 young entrepreneurs in 15 African countries and India who regularly screen training videos in schools and rural communities. I have had the pleasure to document the experiences of some of them.
Elphas became part of Access Agricultureâs network of young Entrepreneurs for Rural Access (ERAs) in 2021, after he joined Slow Food Kenya. From around 2019 however, long before receiving a solar-powered smart projector, Elphas was already screening Access Agriculture videos to train farmers.
The videos Farmers’ rights to seed: experiences from Guatemala and Farmers’ rights to seed: experiences from Malawi convinced farmers that food sovereignty starts with becoming guardians of traditional crop varieties. âThe experience was so interesting, because when farmers see farmers from other countries, they are so excited. It gives them extra motivation,â Elphas says.
âSlow Food Kenya has five strategic areas and one of them is Food Biodiversity and Agroecology, for which we have benefited a lot from Access Agriculture work. The videos have played a vital role in our work,â says Elphas. In 2022, he established 30 new community and school gardens and trained people in the concept and principles of agroecology. In 2023, another 35 gardens were established. Over two years, Elphas trained nearly 300 pupils, and more than 1,440 adults of whom 31% were youth and 62% were women.
Farmers are eager to have their own copies of the videos, so Elphas also sells preloaded flash drives and DVDs, which cost 50 Kenyan Shillings (about 0.30 Euro). For each video loaded he charges an extra 20 Kenyan Shillings (about 0.12 Euro).
One of his main clients is the network organisation Participatory Ecological Land Use Management (PELUM) Kenya which includes 65 civil society organisations. They often request Elphas to screen Access Agriculture videos during meetings and training of trainersâ sessions for which he charges 3,500 Kenyan Shillings (about 25 Euros). With the smart projector he also shows PowerPoint presentations and videos that are made by the client.
Using the smart projector, Elphas strengthens the capacities of local organisations to conserve their biodiversity and cultural heritage. Along with the videos on Farmers’ rights to seed, he has also screened the videos on Community seed banks and Collecting traditional varieties, featuring farmers from India. Inspired by these videos, already 24 community seed banks had been established in Kenya by end 2023.
One of these seed banks was created by the Belacom women group in Gilgil, at about 130 kilometres northwest of Nairobi. The group has 15 women who take pride in growing, conserving, selling and exchanging seed of a wide range of crops, such as black nightshade, spider plant, Russian comfrey, kales, spinach, amaranth and pumpkin leaves, and cassava cuttings. Together with like-minded organisations, the women from the community seed bank sell their seed and agroecological produce at the weekly Gilgil Earth Market, which is part of the global network of Earth Marketsâfarmersâ markets that follow Slow Food principles.
Slow Food Earth Markets are operated and managed by the producers themselves. No middlemen are involved. Besides selling and buying of fresh, healthy, diverse and indigenous produce, Earth Markets are a place for dialogue, exchange and sharing of information. To strengthen the knowledge and skills of local organisations involved in Earth Markets, Elphas has been screening training videos related to food marketing, such as the ones that were developed with farmers in Latin America on How to sell ecological food, Creating agroecological markets and A participatory guarantee system.
As farmers are interested in producing food without chemicals, Elphas starts each session by browsing the Access Agriculture video library on the projector and letting the farmers choose which videos they want to watch.
When the 20 members of the Kahua-ini community garden group from Wanyororo saw how farmers in India made their own Good microbes for plants and soil, they started producing their own solution of good microbes. By watching videos and putting what they learned into practice, Mungai and fellow members learned to improve their soil fertility, increased crop production, diversified their farms and are now earning good money from the sales of organic farm produce at the Slow Food Nakuru Earth market. Mungai also started selling bottles with solution of good microbes. But these are not the only testimonies from such groups.
After watching the video Organic biofertilizer in liquid and solid form, the 18 members of the Bee My Partner youth group in Njoro decided to produce solid biofertiliser at the onset of each planting season. They package and sell their biofertiliser in their village and even in neighbouring counties. Their thriving business has earned them respect in their community and completely changed their attitude towards agriculture. They have invested the money earned in beekeeping and fish ponds.
In early 2023, Pendo Internationale engaged Elphas to screen Access Agriculture videos to schools in Nakuru County, for which he was paid 145,000 Kenyan Shillings (about 1,100 Euros). Elphas trained hundreds of children in Michinda Boys Primary School, Nessuit Primary School, Lawina Primary School and St Brenda Secondary School, amongst others.
The video Teaching agroecology in schools, which was produced in Peru, Latin America, was of particular interest to the schools in Kenya as it shows how schools in different parts of the world celebrate and educate young children on local food culture. âThe video emphasises the importance of valuing local culture and encourages a healthy lifestyle by including topics on farming and traditional food in the school curriculum. The video encourages learners to take agriculture as a career rather than see it as a punishment. The video has improved pupils of all ages from different schools to engage in creative classes to make drawings, poems, and songs about ecological farming and healthy food,â says Elphas.
To counter the degradation of indigenous peoplesâ food systems, Slow Food International, Slow Food Uganda and Slow Food Kenya organised a Regional Academy for Trainers on Agroecological and Indigenous Peoplesâ Food Systems in 2023.
The six-month initiative was designed by indigenous peoples for indigenous peoples. As Elphas was one of the trainers, he had a chance to physically meet other Access Agriculture ERAs from Uganda and Tanzania, who are also members of the Slow Food movement.
As the coordinator of the Slow Food Youth Network in Kenya and communication person for the same network in Africa, Elphas has a clear view of what is needed in future: âThe government extension service in Kenya is decentralised and heavily supported by multinationals such as Syngenta. Therefore, many government extension workers only promote seed and agrochemicals from companies. We need more training in ecological farming. Kenya needs more ERAs like myself and more smart projectors, so that Access Agriculture videos can offer a counterweight.â
Related Agro-Insight blog
De Slow Food-beweging uitbreiden in Kenia
Sinds 2018 ondersteunt de non-profitorganisatie Access Agriculture, die ik meer dan tien jaar geleden samen met twee vrienden uit Engeland heb opgericht, jonge mensen bij het opzetten of uitbreiden van hun bestaande rurale onderneming ter ondersteuning van ecologische voedselsystemen. Inmiddels hebben we een netwerk van meer dan 240 jonge ondernemers in 15 Afrikaanse landen en India die regelmatig trainingsvideo’s vertonen in scholen en plattelandsgemeenschappen. Ik heb het genoegen gehad om de ervaringen van een aantal van hen te documenteren.
Elphas werd in 2021 lid van het Access Agriculture netwerk van jonge ondernemers (ERA’s), nadat hij zich had aangesloten bij Slow Food Kenia. Vanaf ongeveer 2019 echter, lang voordat hij een op zonne-energie werkende smart projector kreeg, vertoonde Elphas al Access Agriculture-video’s om boeren te trainen.
De video’s Farmers’ rights to seed: experiences from Guatemala en Farmers’ rights to seed: experiences from Malawi overtuigden boeren ervan dat voedselsoevereiniteit begint met het bewaken van traditionele gewasvariĂ«teiten. “De ervaring was zo interessant, want als boeren boeren uit andere landen zien, zijn ze zo enthousiast. Het geeft ze extra motivatie,” zegt Elphas.
“Slow Food Kenia heeft vijf strategische gebieden en een daarvan is voedselbiodiversiteit en agro-ecologie, waarvoor we veel baat hebben gehad bij het werk van Access Agriculture. De video’s hebben een cruciale rol gespeeld in ons werk,” zegt Elphas. In 2022 heeft hij 30 nieuwe gemeenschaps- en schooltuinen opgezet en mensen opgeleid in het concept en de principes van agroecologie. In 2023 werden nog eens 35 tuinen aangelegd. In twee jaar tijd trainde Elphas bijna 300 leerlingen en meer dan 1.440 volwassenen, waarvan 31% jongeren en 62% vrouwen.
Boeren willen graag hun eigen kopieĂ«n van de video’s, dus verkoopt Elphas ook vooraf geladen flashdrives en dvd’s, die 50 Keniaanse Shillings (ongeveer 0,30 euro) kosten. Voor elke geladen video rekent hij 20 Keniaanse Shilling (ongeveer 0,12 euro) extra.
Een van zijn belangrijkste klanten is de netwerkorganisatie Participatory Ecological Land Use Management (PELUM) Kenya, die 65 maatschappelijke organisaties omvat. Zij vragen Elphas vaak om Access Agriculture video’s te vertonen tijdens vergaderingen en trainingen van trainers. Hiervoor rekent hij 3.500 Keniaanse Shilling (ongeveer 25 euro). Met de smart projector toont hij ook PowerPoint-presentaties en video’s die door de klant zijn gemaakt.
Met behulp van de smart projector versterkt Elphas de capaciteiten van lokale organisaties om hun biodiversiteit en cultureel erfgoed te behouden. Naast de video’s over het recht van boeren op zaad, heeft hij ook de video’s Community seed banks en Collecting traditional varieties vertoond. GeĂŻnspireerd door deze video’s waren er eind 2023 al 24 gemeenschapszaadbanken opgericht in Kenia.
Een van deze zaadbanken is opgezet door de Belacom vrouwengroep in Gilgil, ongeveer 130 kilometer ten noordwesten van Nairobi. De groep bestaat uit 15 vrouwen die trots zijn op het kweken, conserveren, verkopen en uitwisselen van zaad van een breed scala aan gewassen, zoals zwarte nachtschade, spinrag, Russische smeerwortel, boerenkool, spinazie, amarant en pompoenbladeren, en cassave stekjes. Samen met gelijkgestemde organisaties verkopen de vrouwen van de gemeenschapszaadbank hun zaden en agro-ecologische producten op de wekelijkse Gilgil Earth Market, die deel uitmaakt van het wereldwijde netwerk van Earth Markets-boerenmarkten die de Slow Food-principes volgen.
Slow Food Earth Markets worden gerund en beheerd door de producenten zelf. Er zijn geen tussenpersonen bij betrokken. Naast het verkopen en kopen van verse, gezonde, diverse en inheemse producten, zijn de Earth Markets een plek voor dialoog, uitwisseling en het delen van informatie. Om de kennis en vaardigheden van lokale organisaties die betrokken zijn bij Earth Markets te versterken, heeft Elphas trainingsvideo’s over voedselmarketing vertoond, zoals de video’s die samen met boeren in Latijns-Amerika zijn ontwikkeld over How to sell ecological food, Creating agroecological markets en A participatory guarantee system.
Omdat de boeren geĂŻnteresseerd zijn in het produceren van voedsel zonder chemicaliĂ«n, begint Elphas elke sessie met het doorbladeren van de Access Agriculture videobibliotheek op de projector en laat ze de boeren kiezen welke video’s ze willen bekijken.
Toen de 20 leden van de Kahua-ini gemeenschapstuingroep uit Wanyororo zagen hoe boeren in India hun eigen goede microben voor planten en bodem maakten (Good microbes for plants and soil), begonnen ze hun eigen goede microben te maken. Door video’s te bekijken en wat ze leerden in de praktijk te brengen, leerden Mungai en zijn medeleden de vruchtbaarheid van hun grond te verbeteren, de productie van gewassen te verhogen, hun boerderijen te diversifiĂ«ren. Ze verdienen nu goed geld aan de verkoop van biologische producten op de Slow Food Nakuru Earth markt. Mungai is ook begonnen met de verkoop van flessen met goede microben. Maar dit zijn niet de enige getuigenissen van dergelijke groepen.
Na het bekijken van de video Organic biofertilizer in liquid and solid form besloten de 18 leden van de Bee My Partner-jongerengroep in Njoro om aan het begin van elk plantseizoen bio-meststof te produceren. Ze verpakken en verkopen hun bio-meststof in hun dorp en zelfs in naburige provincies. Hun bloeiende bedrijf heeft de jongeren respect opgeleverd in hun gemeenschap en hun houding ten opzichte van landbouw volledig veranderd. Het verdiende geld hebben ze geĂŻnvesteerd in bijenteelt en visvijvers.
Begin 2023 schakelde Pendo Internationale Elphas in om Access Agriculture video’s te vertonen op scholen in Nakuru County, waarvoor hij 145.000 Keniaanse Shillings (ongeveer 1.100 euro) kreeg. Elphas trainde honderden kinderen in onder andere Michinda Boys Primary School, Nessuit Primary School, Lawina Primary School en St Brenda Secondary School.
De video Teaching agroecology in schools, die werd geproduceerd in Peru, Latijns-Amerika, was met name interessant voor de scholen in Kenia omdat het laat zien hoe scholen in verschillende delen van de wereld jonge kinderen kennis laten maken met de lokale eetcultuur. “De video benadrukt het belang van het waarderen van de lokale cultuur en moedigt een gezonde levensstijl aan door onderwerpen over landbouw en traditionele voeding in het lesprogramma op te nemen.
De video moedigt leerlingen aan om landbouw als een carriĂšre te zien in plaats van als een straf. De video heeft leerlingen van alle leeftijden van verschillende scholen ertoe aangezet om in creatieve lessen tekeningen, gedichten en liedjes te maken over ecologische landbouw en gezonde voeding,” zegt Elphas.
Om de achteruitgang van de voedselsystemen van inheemse volken tegen te gaan, organiseerden Slow Food International, Slow Food Oeganda en Slow Food Kenia in 2023 een regionale academie voor trainers over agro-ecologische voedselsystemen en voedselsystemen voor inheemse volken.
Het zes maanden durende initiatief werd ontworpen door inheemse volken voor inheemse volken. Omdat Elphas een van de trainers was, had hij de kans om fysiek kennis te maken met andere Access Agriculture ERA’s uit Oeganda en Tanzania, die ook lid zijn van de Slow Food-beweging.
Als coördinator van het Slow Food Youth Network in Kenia en communicatiepersoon voor hetzelfde netwerk in Afrika, heeft Elphas een duidelijk beeld van wat er in de toekomst nodig is: “De voorlichtingsdienst van de overheid in Kenia is gedecentraliseerd en wordt zwaar gesteund door multinationals zoals Syngenta. Daarom promoten veel voorlichters van de overheid alleen zaad en landbouwchemicaliĂ«n van bedrijven. We hebben meer training nodig in ecologische landbouw. Kenia heeft meer ERA’s nodig zoals ikzelf en meer smart projectoren, zodat Access Agriculture video’s een tegenwicht kunnen bieden.”
Gerelateerde Agro-Insight blog:
Nederlandse versie hieronder
Almario Senoro and his wife, Frances Mae, warmly welcome us as we arrive at Senoro Green Farm. One of the local partners that we are training on Negros Island in the Philippines is making a video on farm record keeping, and it turns out this farm family has just the right experiences to share.
Located on the outskirts of Bago City, since 2014 the family has been developing their three-hectare land into a fully integrated agroecological farm. Almario proudly shows us a map of the farm, which reveals that the farm design has been given some clear thought.
Organic rice is grown on two hectares and milled on the farm to ensure full compliance for organic certification. While Almario guides us around the house, we notice how pleasant the environment is; you hardly feel the heat of the sun as shade is provided by a wide variety of tropical fruit and coconut palm trees scattered around the garden.
In a small screen house, we meet Joyse Salcedo busy transplanting seedlings of various types of herbs and ornamentals. Joyse is from the neighbourhood and manages a team of five women who all work on the farm, wearing the same Senoro Green Farm t-shirts. On a whiteboard, Joyse accurately keeps track of all activities, so our trainees decide to interview her for their video.
âFor us to know, for example, when did I sow, when can I transplant, when can I harvest, we need records in our everyday work,â Joyse says. By doing so, they can properly plan and know when different crops will be ready to sell at the market.
The farm has a contract with a local Italian restaurant to weekly provide 10 kilograms of sweet basil, for which it charges 400-500 Philippine pesos per kilogram (7-8 Euros). The restaurant uses the fresh, organic basil leaves to make into a delicious pesto. Thai basil leaves are provided on a weekly basis to a Thai restaurant.
âHerbs like basil are really great, as you need to plant them only once and you can then harvest leaves for six months, if you know how to manage the crop properly,â confides Frances. âWe also sell locally crafted baskets with seedlings of five different herbs for anyone who wants to start their own small herb garden.â
The farm has chickens, ducks, and a fish pond. The bran from the rice mill is used as feed. The poultry droppings are collected to feed worms that produce vermicompost, which helps to keep the soil in the vegetable plots healthy and fertile. Full recycling of farm resources is at the heart of the farm, requiring creativity in planning and the occasional adjustments.
While keeping records is useful for any farmer, it is a must for organic farmers, as Almario explains in front of the camera.
âRecord keeping is needed for organic farming to track our crops: where they came from, how they were grown, what inputs we used. It is essential when we apply for certification from a third party or PGS, participatory guarantee system, to organically certify our products.â
We are surprised to learn that Almario is a chemical engineer. Not really the type of profile one expects for an organic farmer.
For years, Almario and his wife lived and worked in the capital city, Manila. âIt was such a stressful work and life that it even affected my health. When I checked with my doctor all my results were borderline: high blood sugar and uric acid .⊠The doctor prescribed medicines, but I didnât like to take them because I knew they would affect my kidneys. I then changed my lifestyle 180 degrees because I love my health and want to stay longer in this world.â
In one year, Almario learned about organic farming and then decided to set up his own farm. âSince then I have only eaten organic food. I became a healthy person. Lately, I had a health check-up and my health improved; thank God for that.â
Now in their forties, Almario and Frances are not just entrepreneurial farmers, they have established various marketing outlets to sell fresh produce as well as jars of pickled papaya, chilli oil and refreshing juices made from the small calamansi fruits (Philippine lime), lightly flavoured with herbs, ginger, and turmeric.
The couple also turned Senoro Green Farm into a unique learning space for students interested in becoming ecological or certified organic farmers. They have just received approval from the local authorities to establish an official training centre to support young people who want to start an organic farm, as well as those who want to just learn about organic agriculture.
And it is not just about ecological farming. The farm also offers a wide range of âfarm experienceâ and âslow food experienceâ packages to groups or families for 200 to 600 Philippine pesos per person (3-10 Euros), as presented in their promotional leaflet.
You can help with transplanting herbs or vegetables, harvest dwarf coconuts, and enjoy drinking the refreshing coconut water. You can also learn how to prepare traditional dishes, using native utensils and a traditional clay pot. A three-course meal can be enjoyed in a bahay kubo, a traditional bamboo country house, with the food being presented on banana leaves as plates.
Clearly, Almario and Frances have succeeded in developing their farm with respect for the environment and traditional culture. And they have become an inspiration for others to become agri-preneurs. Sometimes a wakeup call is needed to let people discover their real passion.
Een âslow foodâ boerenschool
Almario Senoro en zijn vrouw Frances Mae verwelkomen ons hartelijk als we aankomen bij Senoro Green Farm. Een van de lokale partners die we trainen op Negros Island in de Filippijnen maakt een video over boekhouden van boerderijen en het blijkt dat deze boerenfamilie precies de juiste ervaringen heeft om te delen.
De familie ligt aan de rand van Bago City en is sinds 2014 bezig om hun land van drie hectare te ontwikkelen tot een volledig geĂŻntegreerde agro-ecologische boerderij. Almario laat ons trots een plattegrond van de boerderij zien, waarop duidelijk is dat er goed is nagedacht over het ontwerp van de boerderij.
Op twee hectare wordt biologische rijst verbouwd en op de boerderij gemalen om volledig te voldoen aan de eisen voor biologische certificering. Terwijl Almario ons rondleidt door het huis, valt het ons op hoe aangenaam de omgeving is; je voelt de hitte van de zon nauwelijks omdat er schaduw wordt geboden door een grote verscheidenheid aan tropische fruit- en kokospalmbomen die verspreid in de tuin staan.
In een kleine serre ontmoeten we Joyse Salcedo die bezig is met het verplanten van zaailingen van verschillende soorten kruiden en sierplanten. Joyse komt uit de buurt en geeft leiding aan een team van vijf vrouwen die allemaal op de boerderij werken, met dezelfde Senoro Green Farm t-shirts aan. Op een whiteboard houdt Joyse nauwkeurig alle activiteiten bij, dus besluiten onze trainees haar te interviewen voor hun video.
“Om bijvoorbeeld te weten wanneer ik gezaaid heb, wanneer ik kan uitplanten, wanneer ik kan oogsten, hebben we een administratie nodig voor ons dagelijkse werk,” zegt Joyse. Hierdoor kunnen ze goed plannen en weten ze wanneer de verschillende gewassen klaar zijn om op de markt verkocht te worden.
De boerderij heeft een contract met een plaatselijk Italiaans restaurant om wekelijks 10 kilo basilicum te leveren, waarvoor 400-500 Filipijnse pesos per kilo (7-8 euro) wordt gevraagd. Het restaurant gebruikt de verse, biologische basilicumblaadjes om een heerlijke pesto van te maken. Thaise basilicumblaadjes worden wekelijks geleverd aan een Thais restaurant.
“Kruiden zoals basilicum zijn echt geweldig, omdat je ze maar Ă©Ă©n keer hoeft te planten en je dan zes maanden lang bladeren kunt oogsten, als je weet hoe je het gewas goed moet beheren,” vertrouwt Frances ons toe. “We verkopen ook lokaal gemaakte manden met zaailingen van vijf verschillende kruiden voor iedereen die zijn eigen kleine kruidentuin wil beginnen.”
De boerderij heeft kippen, eenden en een visvijver. De zemelen van de rijstmolen worden gebruikt als veevoer. De uitwerpselen van het pluimvee worden verzameld om wormen te voeden die vermicompost produceren, wat helpt om de grond in de groentetuinen gezond en vruchtbaar te houden. Het volledig hergebruiken van de middelen van de boerderij vormt de kern van de boerderij en vereist creativiteit bij het plannen en af en toe aanpassingen.
Hoewel het bijhouden van een administratie nuttig is voor elke boer, is het een must voor biologische boeren, zoals Almario uitlegt voor de camera.
“Het bijhouden van een register is nodig voor biologische landbouw om onze gewassen te kunnen volgen: waar ze vandaan komen, hoe ze zijn verbouwd, welke inputs we hebben gebruikt. Het is essentieel wanneer we certificering aanvragen bij een derde partij of PGS, participatief garantiesysteem, om onze producten biologisch te certificeren.”
Het verbaast ons dat Almario chemisch ingenieur is. Niet echt het profiel dat je verwacht van een biologische boer.
Jarenlang woonden en werkten Almario en zijn vrouw in de hoofdstad Manilla. “Het was zo’n stressvol werk en leven dat het zelfs mijn gezondheid aantastte. Toen ik op controle ging bij mijn dokter waren al mijn uitslagen gevaarlijk tegen de grens aan: hoge bloedsuikerspiegel en urinezuur …. De dokter schreef medicijnen voor, maar ik wilde ze niet innemen omdat ik wist dat ze mijn nieren zouden aantasten. Ik heb toen mijn levensstijl 180 graden veranderd omdat ik van mijn gezondheid houd en langer op deze wereld wil blijven.”
In een jaar tijd leerde Almario over biologische landbouw en besloot toen om zijn eigen boerderij op te zetten. “Sindsdien eet ik alleen nog maar biologisch voedsel. Ik ben een gezond mens geworden. Onlangs ben ik nog onderzocht en mijn gezondheid is verbeterd; God zij dank daarvoor.”
Nu ze in de veertig zijn, zijn Almario en Frances niet alleen ondernemende boeren, ze hebben ook verschillende verkooppunten opgezet om verse producten te verkopen, maar ook potten ingemaakte papaja, chili-olie en verfrissende sappen gemaakt van de kleine calamansi-vruchten (Filipijnse limoen), licht op smaak gebracht met kruiden, gember en kurkuma.
Het echtpaar heeft Senoro Green Farm ook omgetoverd tot een unieke leerplek voor studenten die geĂŻnteresseerd zijn om ecologische of gecertificeerde biologische boeren te worden. Ze hebben net goedkeuring gekregen van de lokale autoriteiten om een officieel trainingscentrum op te zetten om jonge mensen te ondersteunen die een biologische boerderij willen beginnen, maar ook degenen die alleen maar willen leren over biologische landbouw.
En het gaat niet alleen om ecologische landbouw. De boerderij biedt ook een breed scala aan “boerderij ervaring” en “slow food ervaring” pakketten voor groepen of families voor 200 tot 600 pesos per persoon (3-10 euro), zoals gepresenteerd in hun promotiefolder.
Je kunt helpen met het verplanten van kruiden of groenten, dwergkokosnoten oogsten en genieten van het verfrissende kokoswater. Je kunt ook leren hoe je traditionele gerechten bereidt met inheems keukengerei en een traditionele kleipot. Een driegangendiner kan worden genuttigd in een bahay kubo, een traditioneel bamboe buitenhuis, waarbij het eten wordt gepresenteerd op bananenbladeren als borden.
Almario en Frances zijn er duidelijk in geslaagd om hun boerderij te ontwikkelen met respect voor het milieu en de traditionele cultuur. En ze zijn een inspiratie voor anderen geworden om agri-preneurs te worden. Soms is er een wake-up call nodig om mensen hun echte passie te laten ontdekken.
Nederlandse versie hieronder
In an earlier blog, we wrote how indigenous women in Ecuador were trained by a theatre coach to improve their customer relations when marketing their fresh food at an agroecological fair. During our annual Access Agriculture staff meeting, this year in Cairo, Egypt, we learned about other creative ways to build rural womenâs skills and confidence.
One afternoon, our local colleague, Laura Tabet who co-founded the NGO Nawaya about a decade ago, invites us all to visit Nawayaâs Kitchen Training Centre. None of us has a clue as to what to expect. Walking through the gate, we are in for one surprise after the next.
Various trees and shrubs border the green grass on which a very long table is installed. Additional shade is provided by a ramada of woven reeds from nearby wetlands. The table is covered with earthenware pots containing a rich diversity of dishes, all unknown to us. âOne of our policies is to avoid plastics as much as possible in whatever we do with food,â explains Laura. But before the feast starts, we are invited to have a look at the kitchen.
Hadeer Ahmed Ali, a warmly smiling staff of Nawaya, guides the 20 visitors from Access Agriculture into the spacious kitchen in the building at the back end of the garden. Several rural women are frantically putting small earthen pots in and out of the oven, while others add the last touches to some fresh salads with cucumber and parsley. The kitchen with its stainless steel and tiled working space is immaculate and the dozen women all wear the same, yellow apron. Their group spirit is clear to see.
We are all separated from the cooking area by a long counter. When Hadeer translates our questions into Arabic, the rural women respond with great enthusiasm. One is holding a camera and takes photos of us while we interact with her colleagues. It is hard to imagine that some of these women had never left their village until a year and a half ago, when Nawaya started its Kitchen Training Centre.
Later on, Laura tells me that each woman is from a different village and is specialised in a specific dish: âWe want each of them to develop their own product line, without having to deal with competition from within their own village. While the basis are traditional recipes, we also innovate by experimenting with new ingredients and flavours to appeal to urban consumers.â
The women source from local farmers who grow organic food, and cater for various events and groups. In the near future, they also want to grow some of their own vegetables and sell their own branded products to local shops, restaurants and even deliver to Cairo.
The women have sharpened their communication skills by regularly interacting with groups of school children from Cairo. But becoming confident to interact with foreigners and tourists from all over the world is a different thing. Hence Nawaya engaged Rasha Fam, who studied tourism and runs her own business. She taught the women how to interact with tourists. Unfortunately, it is against Egyptian law to bring foreign tourists to places like this, because tour operators can only take tourists to places that are on the official list of tourist destinations. The tourism industry in Egypt is a strictly regulated business.
Rasha also confirms what we had seen: these rural women are genuine and when given the opportunity it brings out the best of them. The training program helped women calculate costs, standardise recipes, host guests and deliver hands on activities in the farm and the kitchen.
When we walk out of the Kitchen Training Centre, a few women are baking fresh baladi bread (traditional Egyptian flatbread) in a large gas oven set up in the garden. Large wooden trays display the dough balls on a thin layer of flour. One of the ladies skilfully inserts her fingers under a ball to transfer it to a slated paddle-shaped tool made from palm fronds (locally called mathraha). When she slightly throws the flat balls up, she gives the mathraha a small turn to the left. With each movement the ball becomes flatter and flatter until the right size is obtained. With a decisive movement she then transfers the flatbreads into the oven.
Nandini, our youngest colleague from India is excited to give it a try. Soon also Vinjeru from Malawi and Salahuddin from Bangladesh line up to get this experience. We all have a good laugh when we see how our colleagues struggle to do what they just observed. It is a good reminder that something that may look easy can in fact be rather difficult when doing it the first time, and that perfection comes with practice.
Our appetite raised, we all take place around the table, vegetarians on one side. The dishes reveal such a great diversity of food. It is not every day that one has a chance to eat buffalo and camel meat, so tender that they surprise many of us. The vegetarians are delighted with green wheat and fresh pea stews.
Promoting traditional food cultures can be done in many different ways. What we learned from Nawaya is that when done in an interactive way it helps to build bridges between generations and cultures. People are unique among vertebrates in that we share food. Eating and cooking together can be a fun, cross-cultural experience.
Whether people come from the capital in their own country, or from places across the world, they love to interact with rural women to experience what it takes to prepare real food. Nawayaâs Kitchen Training Centre has clearly found the right ingredients to boost peopleâs awareness about healthy local food cultures.
Related blogs
Related videos
Making a business from home raised chicks
Working together for healthy chicks
Het keukenopleidingscentrum
In een eerdere blog schreven we hoe inheemse vrouwen in Ecuador door een theatercoach werden getraind om hun klantrelaties te verbeteren bij het vermarkten van hun verse voedsel op een agro-ecologische markt. Tijdens onze jaarlijkse Access Agriculture stafvergadering, dit jaar in CaĂŻro, Egypte, leerden we over andere creatieve manieren om vaardigheden en vertrouwen van plattelandsvrouwen op te bouwen.
Op een middag nodigt onze lokale collega, Laura Tabet, die ongeveer tien jaar geleden de NGO Nawaya mede oprichtte, ons allemaal uit voor een bezoek aan Nawaya’s Kitchen Training Centre. Niemand van ons weet wat hij kan verwachten. Als we door de poort lopen, wacht ons de ene verrassing na de andere.
Verschillende bomen en struiken omzomen het groene gras waarop een zeer lange tafel staat. Een pergola van riet uit de nabijgelegen wetlands zorgt voor extra schaduw. De tafel is gedekt met aardewerken potten die een rijke verscheidenheid aan gerechten bevatten, allemaal onbekend voor ons. “Een van onze beleidslijnen is om zoveel mogelijk plastic te vermijden bij alles wat we met voedsel doen,” legt Laura uit. Maar voordat het feest begint, worden we uitgenodigd om een kijkje te nemen in de keuken.
Hadeer Ahmed Ali, een hartelijk lachende medewerkster van Nawaya, leidt de 20 bezoekers van Access Agriculture binnen in de ruime keuken in het gebouw achterin de tuin. Verschillende plattelandsvrouwen zijn verwoed bezig kleine aarden potjes in en uit de oven te halen, terwijl anderen de laatste hand leggen aan enkele verse salades met komkommer en peterselie. De keuken met zijn roestvrijstalen en betegelde werkruimte is onberispelijk en de twaalf vrouwen dragen allemaal hetzelfde gele schort. Hun groepsgeest is duidelijk te zien.
We zijn allemaal gescheiden van het kookgedeelte door een lange toonbank. Als Hadeer onze vragen in het Arabisch vertaalt, reageren de plattelandsvrouwen met groot enthousiasme. EĂ©n houdt een camera vast en neemt foto’s van ons terwijl wij met haar collega’s omgaan. Het is moeilijk voor te stellen dat sommige van deze vrouwen nooit hun dorp hadden verlaten tot anderhalf jaar geleden, toen Nawaya zijn Kitchen Training Centre begon.
Later vertelt Laura me dat elke vrouw uit een ander dorp komt en gespecialiseerd is in een specifiek gerecht: “We willen dat ieder van hen zijn eigen productlijn ontwikkelt, zonder dat ze te maken krijgen met concurrentie uit hun eigen dorp. Hoewel de basis traditionele recepten zijn, innoveren we ook door te experimenteren met nieuwe ingrediĂ«nten en smaken om stedelijke consumenten aan te spreken.”
De vrouwen kopen in bij lokale boeren die biologisch voedsel verbouwen, en verzorgen de catering voor verschillende evenementen en groepen. In de nabije toekomst willen ze ook enkele van hun eigen groenten kweken en hun eigen merkproducten verkopen aan lokale winkels, restaurants en zelfs leveren aan CaĂŻro.
De vrouwen hebben hun communicatievaardigheden aangescherpt door regelmatige interactie met groepen schoolkinderen uit Caïro. Maar vertrouwen krijgen in de omgang met buitenlanders en toeristen uit de hele wereld is iets anders. Daarom heeft Nawaya Rasha Fam aangetrokken, die toerisme heeft gestudeerd en een eigen bedrijf leidt. Zij heeft de vrouwen geleerd hoe ze met toeristen moeten omgaan. Helaas is het tegen de Egyptische wet om buitenlandse toeristen naar dit soort plaatsen te brengen, omdat touroperators toeristen alleen naar plaatsen mogen brengen die op de officiële lijst van toeristische bestemmingen staan. De toeristische industrie in Egypte is een streng gereguleerde business.
Rasha bevestigt ook wat we hadden gezien: deze plattelandsvrouwen zijn oprecht en wanneer ze de kans krijgen, komt het beste in hen naar boven. Het trainingsprogramma hielp de vrouwen bij het berekenen van kosten, het standaardiseren van recepten, het ontvangen van gasten en het uitvoeren van praktische activiteiten op de boerderij en in de keuken.
Als we het Kitchen Training Centre uitlopen, bakken enkele vrouwen vers baladi-brood (een traditioneel Egyptisch plat brood) in een grote gasoven die in de tuin staat opgesteld. Op grote houten schalen liggen de deegballen op een dun laagje bloem. Een van de dames steekt behendig haar vingers onder een bal om deze over te brengen op een schoepvormig werktuig van palmbladeren (plaatselijk mathraha genoemd). Wanneer ze de platte ballen lichtjes omhoog gooit, geeft ze de mathraha een kleine draai naar links. Met elke beweging wordt de bal platter en platter tot de juiste maat is bereikt. Met een kordate beweging schuift ze dan de platte broden in de oven.
Nandini, onze jongste collega uit India, is enthousiast om het te proberen. Al snel staan ook Vinjeru uit Malawi en Salahuddin uit Bangladesh in de rij om deze ervaring op te doen. We moeten allemaal lachen als we zien hoe onze collega’s worstelen om te doen wat ze net hebben gezien. Het is een goede herinnering aan het feit dat iets dat er gemakkelijk uitziet in feite nogal moeilijk kan zijn als je het de eerste keer doet, en dat perfectie komt met oefening.
Onze eetlust is opgewekt, we nemen allemaal plaats rond de tafel, vegetariërs aan de ene kant. De gerechten tonen een grote verscheidenheid aan voedsel. Men krijgt niet elke dag de kans om buffel- en kamelenvlees te eten, dat zo mals is dat het velen van ons verrast. De vegetariërs zijn blij met groene tarwe en verse erwtenstoofpotten.
Het bevorderen van traditionele eetculturen kan op verschillende manieren gebeuren. Wat we van Nawaya hebben geleerd is dat wanneer het op een interactieve manier gebeurt, het helpt om bruggen te slaan tussen generaties en culturen. Mensen zijn uniek onder de gewervelde dieren omdat we voedsel delen. Samen eten en koken kan een leuke, interculturele ervaring zijn.
Of mensen nu uit de hoofdstad van hun eigen land komen, of van plaatsen over de hele wereld, ze houden van interactie met plattelandsvrouwen om te ervaren wat er nodig is om echt voedsel te bereiden. Nawaya’s Kitchen Training Centre heeft duidelijk de juiste ingrediĂ«nten gevonden om mensen bewust te maken van gezonde lokale voedselculturen.
Gerelateerde blogs
Gerelateerde videos
Nederlandse versie hieronder
While making farmer training videos, we always learn a lot from rural people. As we spend more days in the same village, farmers get to know us better and share interesting insights, allowing us to adjust and add depth to the video.
For a video on rotational grazing, we spent a week in Canrey Chico, in Ancash, Peru. It was a rich experience. Yet, the greatest insight came from a farmer researcher at the other side of the planet, in Australia.
Pastures need to rest so they can recuperate, but they canât rest if livestock are grazing on them all the time. Overgrazing has become a problem in many parts of the world. With the changing climate, there is often less water available for pasture. So, in the video we say that now more than ever, grazing lands need to rest for the forage plants to recover.
A local farmer, Robert Balabarca, told us: âWhen we have an excess of animals in just one place, the next season the pasture will not grow back the way it should. It is less, and the grass lasts for less time.â This is indeed a sign of overgrazing, with consequences stretching into the following seasons.
As the days passed, we realized we could still not say exactly how one can know when a pasture has been sufficiently grazed.
When interviewing Delia RodrĂguez on camera, she said: âIn case the animals have grazed too much, the grass seed may all be eaten, and the grass takes longer to grow back. That is why we donât want to overgraze.â
I remembered a webinar I attended during covid where a farmer talked about regenerative grazing, a system of managing grazing regimes in a way that plants are given the time needed to recover and store the most carbon in the soil. A few months ago, I also go to know André Leu, former director of IFOAM Organics International, who in the meantime had created a network organisation called Regeneration International. André runs his own cattle farm in Australia, so I decided to contact him and ask for advice.
When André wrote back, he shared an idea that was the missing part of our puzzle. We had not appreciated how grazing the above-ground part of the plant, the roots develop more slowly or may stop growing all together. This piece of scientific background information will surely help farmers as they decide when to move animals to a new paddock.
To curb global warming, we humans must store carbon in the soil, and for this we need as many active roots as possible. When plants absorb carbon from their air through photosynthesis, one third of it is released as sugars through the roots to feed soil microorganisms. These in turn supply nutrients to the plants. Well-managed pastures help soils to store carbon, retain water and nutrients.
At Agro-Insight, our videos combine the best of both worlds and merge scientific with farmer knowledge. In this case, we were fortunate to know a helpful scientist who is also a farmer himself.
Related Agro-Insight blogs
Acknowledgements
The visit to Peru to film various farmer-to-farmer training videos with farmers like doña Delia and don Robert was made possible with the kind support of the Collaborative Crop Research Program (CCRP) of the McKnight Foundation. Thanks to Vidal Rondån of the Mountain Institute for introducing us to the community.
Videos on how to improve livestock
See the many training videos on livestock hosted on the Access Agriculture video platform.
Rotatiebegrazing
Bij het maken van boerentrainingsvideo’s leren we altijd veel van de mensen op het platteland. Naarmate we meer dagen in hetzelfde dorp doorbrengen, leren de boeren ons beter kennen en delen ze interessante inzichten, waardoor we de video kunnen aanpassen en uitdiepen.
Voor een video over rotatiebegrazing brachten we een week door in Canrey Chico, in Ancash, Peru. Het was een rijke ervaring. Maar het grootste inzicht kwam van een boerenonderzoeker aan de andere kant van de planeet, in Australië.
Weiden moeten rusten zodat ze kunnen herstellen, maar ze kunnen niet rusten als er voortdurend vee op graast. Overbegrazing is in vele delen van de wereld een probleem geworden. Door het veranderende klimaat is er vaak minder water beschikbaar voor weiland. Daarom zeggen we in de video dat weidegronden nu meer dan ooit rust nodig hebben zodat de voedergewassen zich kunnen herstellen.
Een lokale boer, Robert Balabarca, vertelde ons: “Wanneer we een teveel aan dieren op Ă©Ă©n plaats hebben, groeit de weide het volgende seizoen niet meer zoals het zou moeten. Het is minder, en het gras gaat minder lang mee.” Dit is inderdaad een teken van overbegrazing, met gevolgen die zich tot in de volgende seizoenen uitstrekken.
Naarmate de dagen verstreken, beseften we dat we nog steeds niet precies konden zeggen hoe men kan weten wanneer een weide genoeg begraasd is.
Toen we Delia RodrĂguez voor de camera interviewden, zei ze: “Als de dieren te veel hebben gegraasd, kan het graszaad allemaal zijn opgegeten en duurt het langer voordat het gras weer aangroeit. Daarom willen we niet overbegrazen.”
Ik herinnerde me een webinar dat ik bijwoonde tijdens covid waar een boer sprak over regeneratieve begrazing, een systeem om begrazingsregimes zo te beheren dat planten de tijd krijgen die nodig is om zich te herstellen en de meeste koolstof in de bodem op te slaan. Een paar maanden geleden heb ik ook André Leu leren kennen, voormalig directeur van IFOAM Organics International, die intussen een netwerkorganisatie had opgericht onder de naam Regeneration International. André runt zijn eigen veehouderij in Australië, dus besloot ik contact met hem op te nemen en hem om advies te vragen.
Toen André terugschreef, deelde hij een idee dat het ontbrekende deel van onze puzzel vormde. We hadden niet begrepen dat door het grazen van het bovengrondse deel van de plant, de wortels zich langzamer ontwikkelen of zelfs helemaal stoppen met groeien. Dit stukje wetenschappelijke achtergrondinformatie zal boeren zeker helpen wanneer ze beslissen wanneer ze hun dieren naar een nieuwe weide moeten verplaatsen.
Om de opwarming van de aarde tegen te gaan, moeten wij mensen koolstof in de bodem opslaan, en daarvoor hebben we zoveel mogelijk actieve wortels nodig. Wanneer planten via fotosynthese koolstof uit de lucht opnemen, komt een derde daarvan als suikers via de wortels vrij om micro-organismen in de bodem te voeden. Deze leveren op hun beurt voedingsstoffen aan de planten. Goed beheerde weilanden helpen de bodem koolstof op te slaan en water en voedingsstoffen vast te houden.
Bij Agro-Insight combineren we in onze video’s het beste van twee werelden en combineren we wetenschappelijke kennis met boerenkennis. In dit geval hadden we het geluk een behulpzame wetenschapper te kennen die zelf ook boer is.
