Nederlandse versie hieronder
We are all familiar with organic milk, organic fruit and vegetables, or organic chocolate, but when one reads âOrganic Sri Lankaâ, one may have difficulty grasping what this really is about. For sure, it cannot mean that the entire country is organic. Or does it?
Indeed. As of April 2021, triggered by a wave of kidney diseases among its rice farmers, the Sri Lankan government took a brave decision to ban all imports of chemical fertilisers, pesticides and herbicides, and to to transition to organic and ecological farming.
Sri Lanka is an island country in South Asia. Political unrest and ethnic divides between Tamil and Sinhalese ethnicities led to a 30-year civil war, which ended only in 2009. Blessed with gorgeous scenery and plenty of arable and fertile land, Sri Lanka has been able to develop a stable economy, mainly based on tourism, textiles, rice and tea, of which it is the second-largest exporter in the world.
However, for decades, Sri Lankan agricultural policies had supported high-input agriculture, providing free irrigation and subsidised chemical fertilizer, thereby slowly undermining the countryâs rich natural resource base: the people, land and water on which farming depends. The damage had been largely unnoticed until more recently.
In 1995, when I was teaching tropical agriculture at the University of Ghent, I was fortunate to have a chance to live and work for a couple of months in this beautiful country, to backstop a project funded by the European Union. The project focused on weed management, and I was asked to use numerical vegetation ecology as a research method to assess weed populations in farmersâ fields in relation to environmental factors and farmersâ practices.
Each week I travelled to a different part of the country and spent days in the rural areas, interviewing farmers and visiting their fields. It was an intense period, often with little sleep as accommodation was basic or even missing, but at the same time it re-enforced my passion to be in the field, working with smallholder farmers.
After returning back home in Belgium and analysing the data, I came to a staggering conclusion, which I wrote down in one of my first papers, presented at an international conference. The grassy weed Echinochloa crus-galli was highly prevalent in the Mahaweli Development Programme, the largest irrigation scheme in the country where rice was grown with a high input of herbicides and fertilizer. As with the other grass E. colonum, it seemed resistant towards the herbicides used. The many years of spraying propanil had led to resistance for two of the worldâs most troublesome weeds. Propanil is a contact herbicide, it kills weeds upon contact with little damage to the crop. It is sold under many different brand names, and has been widely used across the globe over the past 60 years.
While in the early days Monsanto tried to file a patent for propanil, the herbicide continues to be widely used across the world, produced and marketed by Bayer (which bought Monsanto in 2016). Propanil is also made by Dow AgroSciences, various Chinese agrochemical companies, as well as the Indian Bharat Group and United Phosphorus. Environmental and human health hazards caused by agrochemicals take time to manifest themselves, and the cocktails of chemicals applied to farmersâ fields further complicate measuring the poisonâs effects. On top of that, once applied, pesticides (including herbicides) are broken down into smaller units, called metabolites, which are often unknown to science and therefore easily escape the tests. Yet, metabolites are often more toxic and more persistent than the parent compound. These complications partly explain why multinational companies can continue their devastating business.
According to a report by the NGO Pesticide Action Network, propanil, along with various other pesticides, can be measured in various amounts in the rain in Asia, North America, Europe, and Latin America. âPesticides travel thousands of kilometres through the air; they are carried through rivers and seas to distant locations; they are having a devastating effect on biodiversity including beneficial insects; they are undermining the sustainability of food production systems; they kill an unknown number of farmers, workers, children and animals every year; they alter gene pools; and they are costing society billions of dollars in adverse impacts (Pesticide Action Network 2015).â
Chemical fertilizers and pesticides contain heavy metals, such as cadmium, arsenic, chromium, cobalt, lead and nickel, which are known to be toxic and endocrine disruptors. These heavy metals are not listed on the labels as they are considered minor contaminants. Yet, heavy metals accumulate in the soil with repeated applications of agrochemicals.
For years civil society and journalists in Sri Lanka have signalled the devastating effects of agrochemicals; a revealing article in the Colombo Telegraph shows that already in 1998, the Sri Lanka Farmer Forum comprising of over 320 delegates, warned that the current trends in agricultural research were creating a âcomplete dependence of high-input crops that robbed us of crop independenceâ.
No one really listened. At least not until the hard evidence of human health hazards and the damage caused to soil and water could no longer be denied.
Organic and ecological farming is knowledge intensive. It is sobering to see how the traditional knowledge farmers in Sri Lanka have developed over thousands of years has been eroded by several decades of chemical agriculture.
Yet the agrochemical industry is not planning to let go of it easily. In less than 6 months after the President declared the country to go 100% organic, lobby groups of the industry have led a media campaign to create the impression that Sri Lankaâs food crisis is the result of the nationâs shift towards organic farming. Fortunately, the President has so far stood firm against the panic being created in the name of growing food insecurity.
To retrain farmers on the management of lands without toxins and heavy energy and to rebuild soil fertility, farmers in Sri Lanka can learn from their fellow farmers in other countries. At the same time, also the agricultural extension and education systems need to drastically change. That is why our non-profit organisation, Access Agriculture, decided to support the government of Sri Lanka by partnering with the Lankan Organic Agriculture Movement (LOAM) and translating many of its farmer-to-farmer training videos into the local languages. Such learning tools will prove to be a great support to the current and future generations of farmers, extension staff and scientists who will need to do research in a more collaborative way with farmers.
More info
Devinder Sharma. 2021. Sri Lanka goes organic. The Tribune. https://www.tribuneindia.com/news/comment/sri-lanka-goes-organic-318938
Ranil Senanayake. 2015. Restoring sustainability to Sri Lankan agriculture. Colombo Telegraph. https://www.colombotelegraph.com/index.php/restoring-sustainability-to-sri-lankan-agriculture/
Vineet Kumar. 2021. Sri Lankaâs inorganic transition to organic farming. DownToEarth. https://www.downtoearth.org.in/news/agriculture/sri-lanka-s-inorganic-transition-to-organic-farming-79532
Related Agro-Insight blogs
Silent Spring, better living through biology
Inspiring platforms
Access Agriculture: hosts over 220 training videos in over 90 languages on a diversity of crops and livestock, sustainable soil and water management, basic food processing, etc. Each video describes underlying principles, as such encouraging people to experiment with new ideas.
EcoAgtube: a social media video platform where anyone from across the globe can upload their own videos related to natural farming and circular economy.
Biologisch Sri Lanka
We zijn allemaal vertrouwd met biologische melk, biologische groenten en fruit, of biologische chocolade, maar wanneer men “Biologisch Sri Lanka” leest, kan het moeilijk te vatten zijn wat dit nu eigenlijk inhoudt. Het kan toch niet betekenen dat het hele land biologisch is. Of toch?
Inderdaad. Vanaf april 2021 heeft de Sri Lankaanse regering, naar aanleiding van een golf van nierziekten onder haar rijstboeren, een moedig besluit genomen om alle invoer van kunstmest, pesticiden en herbiciden te verbieden, en over te schakelen op biologische landbouw.
Sri Lanka is een eilandstaat in Zuid-Azië. Politieke onrust en etnische verdeeldheid tussen de Tamil en Singalese bevolking leidden tot een 30 jaar durende burgeroorlog, die pas in 2009 eindigde. Gezegend met prachtige landschappen en veel vruchtbare landbouwgrond, is Sri Lanka erin geslaagd een stabiele economie te ontwikkelen, voornamelijk gebaseerd op toerisme, textiel, rijst en thee, waarvan het de op een na grootste exporteur ter wereld is.
Decennialang heeft het Sri Lankaanse landbouwbeleid echter een industrieel landbouwmodel ondersteund, met gratis irrigatie en gesubsidieerde kunstmest, waardoor de cruciale hulpbronnen van het land – de boeren, het land en het water waarvan de landbouw afhankelijk is – langzaam werden ondermijnd. De schade is lang grotendeels onopgemerkt gebleven.
In 1995, toen ik tropische landbouw doceerde aan de Universiteit van Gent, had ik het geluk een paar maanden in dit prachtige land te mogen wonen en werken, ter ondersteuning van een door de Europese Unie gefinancierd project. Het project was gericht op onkruidbeheer, en ik werd gevraagd om numerieke vegetatie-ecologie te gebruiken als onderzoeksmethode om onkruidpopulaties in de velden van boeren te beoordelen in relatie tot milieufactoren en de praktijken van boeren.
Elke week reisde ik naar een ander deel van het land en bracht dagen door op het platteland, waar ik boeren interviewde en hun akkers bezocht. Het was een intense periode, vaak met weinig slaap omdat goede accommodatie er dikwijls ontbrak, maar tegelijkertijd versterkte het mijn passie om in het veld te werken met kleine boeren.
Na mijn terugkeer in BelgiĂ« en de analyse van de gegevens, kwam ik tot een verbijsterende conclusie, die ik opschreef in een van mijn eerste papers, gepresenteerd op een internationale conferentie. De vele jaren van sproeien met propanil hadden geleid tot resistentie voor twee van ‘s werelds meest lastige onkruiden. Propanil is een contactherbicide, verkocht onder diverse merknamen, en is de afgelopen 60 jaar over de hele wereld op grote schaal gebruikt.
De gevaren van agrochemische stoffen voor het milieu en de volksgezondheid manifesteren zich pas na enige tijd, en de cocktails van chemische stoffen die op de akkers van de boeren worden aangebracht, maken het nog moeilijker om de effecten van het gif te meten. Daar komt nog bij dat bestrijdingsmiddelen (met inbegrip van herbiciden) na toepassing worden afgebroken tot kleinere eenheden, metabolieten genaamd, die vaak onbekend zijn voor de wetenschap en daarom gemakkelijk aan de tests ontsnappen. Toch zijn metabolieten vaak giftiger en persistenter dan de oorspronkelijke stof. Deze complicaties verklaren ten dele waarom multinationale ondernemingen hun verwoestende handel kunnen voortzetten.
Volgens een rapport van de NGO Pesticide Action Network kan propanil, samen met diverse andere pesticiden, in verschillende hoeveelheden worden gemeten in de regen in AziĂ«, Noord-Amerika, Europa en Latijns-Amerika. “Pesticiden leggen duizenden kilometers af door de lucht; ze worden via rivieren en zeeĂ«n naar verre locaties vervoerd; ze hebben een verwoestend effect op de biodiversiteit, waaronder nuttige insecten; ze ondermijnen de duurzaamheid van voedselproductiesystemen; ze doden elk jaar een onbekend aantal boeren, arbeiders, kinderen en dieren; ze veranderen genenpools; en ze kosten de samenleving miljarden dollars aan nadelige gevolgen (Pesticide Action Network 2015).”
Chemische meststoffen en pesticiden bevatten zware metalen, zoals cadmium, arseen, chroom, kobalt, lood en nikkel, waarvan bekend is dat ze giftig zijn en de hormoonhuishouding verstoren. Deze zware metalen worden niet op de etiketten vermeld omdat ze als minder belangrijke verontreinigende stoffen worden beschouwd. Toch hopen de zware metalen zich op in de bodem bij herhaalde toepassing van landbouwchemicaliën.
Jarenlang hebben maatschappelijke organisaties en journalisten in Sri Lanka gewezen op de verwoestende effecten van landbouwchemicaliën. Niemand luisterde echt. Tenminste niet totdat het harde bewijs van de gevaren voor de menselijke gezondheid en de schade aan bodem en water niet langer kon worden ontkend.
Biologische en ecologische landbouw is kennisintensief. Het is ontnuchterend om te zien hoe de traditionele kennis die de boeren in Sri Lanka in de loop van duizenden jaren hebben ontwikkeld, is uitgehold door een paar decennia van chemische landbouw.
Toch is de agrochemische industrie niet van plan dit gemakkelijk los te laten. In minder dan 6 maanden nadat de president verklaarde dat het land voor 100% biologisch zou gaan, hebben lobbygroepen van de industrie een mediacampagne gevoerd om de indruk te wekken dat de voedselcrisis in Sri Lanka het gevolg is van de transitie van het land naar biologische landbouw. Gelukkig heeft de president tot dusverre voet bij stuk gehouden tegen de paniek die wordt gezaaid in naam van de groeiende voedselonzekerheid.
Om boeren om te scholen in het beheer van land zonder gifstoffen en zware energie en om de bodemvruchtbaarheid te herstellen, kunnen de boeren in Sri Lanka leren van hun collega-boeren in andere landen. Tegelijkertijd moeten ook de systemen voor landbouwvoorlichting en -onderwijs drastisch veranderen. Daarom heeft onze vzw, Access Agriculture, besloten de regering van Sri Lanka te steunen door een partnerschap aan te gaan met de Sri Lankan Organic Agriculture Movement (LOAM) en veel van haar boeren trainingsvideo’s in de plaatselijke talen te vertalen. Dergelijke leermiddelen zullen een grote steun blijken te zijn voor de huidige en toekomstige generaties boeren, voorlichtingsmedewerkers en wetenschappers die op een meer coöperatieve manier met boeren onderzoek moeten doen.
I liked this blog mainly for 3 points it has made in defence of organic agriculture, 1. how agrochemicals specifically weedicides like Propanil cause damage to ecology & human health so deserved to be avoided,2. Falsifying the lobby groups of the industry who have led a media campaign to create the impression that Sri Lankaâs food crisis is the result of the nationâs shift towards organic farming & 3.Organic and ecological farming is knowledge intensive, so the agricultural extension and education systems need to drastically change to cater to the needs of organic farmers.
The support extended by Access Agriculture, to the government of Sri Lanka in partnership with the Lankan Organic Agriculture Movement (LOAM) and translating many of its farmer-to-farmer training videos into the local languages is highly appreciable when the country is in transition. Such learning tools, truly will prove to be a great support to the current and future generations of farmers, I believe.
Keep writing!